من همانم که تو می بینی....
.
.
.
دختري از سوسوي بادهاي پاييزي...
.
.
دختري از مهر خزان...
.
.
.
به روشني چشمان در بيست و نهمين خورشيد مهرگان...
خنده هايي از جنس گريه دارم...
هق هق هايي از جنس شوق...
ماتم هايي از نوازش...
گرمي هايي از سردي...
فرياد هايي از سكوت.. .
نگاه هايي از چشمان بسته...
.
.
.
ولي حيف..حيف و افسوس كه كس بيداري دركش را ندارد...من به غير طبيعت عادت كرده ام..ديوانه نيستم...من همان انساني هستم كه نگه دار اشك هايم در درد هايم هستم و به شوق تو خندان مي شوم تا مبادا انحناي لبانت به بيراهه كشيده شود..من همانم كه با اوج شوقم گريستم...
.
.
.
با من كس راه نيامد تا قدم هايم را برايش به وصف كشم...
.
.
عميق تر از آني هستم كه در قعر وجودت به دنبال عمق هايم باشي...
دوستدار زيبايي هايت هستم...
عاشق مهر وجودت..
چرا كه زيبايي هايت و مهر روحت از اوست...
او من از اويم و او از رگ هاي شريان عشقم به من نزديك تر است...
گاه عاشق سكوت ميشوم...
همان ثانيه ها كه خدا در نفسهايم حرف مي زند...
.
.
.
.
.
.
سلام با تمام وجود به مهمونای گلم...امیدوارم نوشته هام تو جزیی از خاطرتون ثبت بشه...
کلبه ی تنهایی های من از آن توست...خطوطش زاده ی این قلب کوچکم است...مرا در پرورشش سهیم ساز...
.
.
.
.
این نوشته هام گاهی مخاطبش یه نفره گاهی چند نفر و گاهی همه و ِشاید گاهی خود تو مخاطبش باشی...
ميگن خيلي سرده نوشته هام...اما من اينارو با گرمي دستام با داغيه قلبم نوشتم...
شايد بگين تنها و منزوي از دنيام ولي من از با هم بودناي زيادي به اينا رسيدم...
به فكر نصيحتم نباش...من منبع پندم...
صدايم را مدت هاست از گوش هايت دريغ كردم آخر چندي بود غريبگي پيشه مي كردي حال و هواي شنيدن نداشتي شوق لبخندي نداشتي...
حال نوشته ام تا شايد مسير چشمانت به حرف هاي سنگين قلبم گره بخورد...
وااااي كه خسته ام...چقدر اين روزها شكل غم را به جاي خود در آيينه مي بينم.....................................
ممنون از همتون
ممنون از وجودتون
ممنون از چشماتون
ممنون از نفس هاتون
zohipakdell@yahoo.com
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: